Help me, Damien.

ჰეი ფიფლ.

რამდენიმე დღეა არაფერი დამიწერა ჩემს ბლოგზედ ამიტომ მინდა,რომ ოდნავ გამოვაცოცხლოსავით.

წლის ბოლოა (სკოლებში) და ყველანაირი ტესტი,ჩათვლა თუ გამოცდა ახლა იწერება,რომ დავამთავროთ და მივხუროთ ეს კლასიც.

ჰოდა მეც უფრო და უფრო მეკარგება სურვილი აქ შემოსვლის,გამოფხიზლების,მეცადინეობის და საერთოდ,ცხოვრების.

საერთოდ მე მგონი მოდეპრესიო პერიოდი მაქვს და თუ სწორად ვამჩნევ და მე მგონი სწორად ვამჩნევ პოსტებიც ერთმანეთს ემსგავსება.

იმედია გამოვფხილდები/გამომაფხილებენ და ისევ დაგიბრუნდებით ძველი,მომღიმარი მე.

მანამდე კი თუ ამიტანთ გამიხარდება,პრინციპში.

მართალია დასაწყისში არ ვიცოდი რის შესახებ უნდა დამეწერა ეს პოსტის მაგვარი რაღაც,მაგრამ ახლა გამახსენდა,რომ ამ ჩემს არასახალისო განწყობას ხშირად თუ არა ხანდახან მაინც ერთი გადასარევად შესანიშნავი ირლანდიელი ბიჭი შველის ხოლმე.

დავდივარ (რავიცი,სადაც დავდივარ) და გამუდმებით ყურში ჩამღერის.

მოუსმინეთ,ჩემსავით დამშვიდდით,დაიგრუზეთ,გამოშტერდით და ა.შ.

გვკიდია,რომ ზაფხულია.

“Life goes easy on me…”