ილუზიები

ამ შუა ზაფხულში,როდესაც წესით გრილ,მშვიდ ადგილას ჰამაკში უნდა ვიწვე და რომელიმე კარგ წიგნს ერთი ამოსუნთქვით ვკითხულობდე,ბანალურ,უკვე მოძველებულ ადგილას ვზივარ და ვცდილობ აზრებს თავი მოვუყარო..
აზრები რა თქმა უნდა ბევრია და როგორც ყოველთვის,დეპრესიული.
ცარიელი შოკოლადი უკვე შოკოლადის ნაყინით შეიცვალა,თუმცა ეს სულაც არ ყოფილა საკმარისი ბედნიერებისთვის.

რეალურად,ჩემი უკანასკნელი ექსპერიმენტი იმის თაობაზე,რომ შემეხედა ყველაფრისთვის მარტივად,მარცხით დასრულდა.
აღარც უკვე შესისხლხორცებული ფრაზა – ჭეშმარიტება სიმარტივეშია – მუშაობს და პროგრესისკენ წასული მდგომარეობა საწყის ეტაპს დაუბრუნდა.
საწყლი ეტაპი კი რაღა თქმა უნდა,ძიების პროცესია.

ამ ყველაფრის ფონზე აღარც ერთიანი ეროვნული გამოცდების დამთავრება მახარებს,რომელსაც ასე გულის ფანცქალით ველოდი და არც ისე ცუდი დასასრული ჰქონდა და არც მოსალოდნელი “ახალი ცხოვრების დაწყება”.

 

 

 

მაწუხებს ფიქრები მარტოობასა და ემოციებისგან დაცლაზე.
გარშემო თითქოს კი არა,ყველაფერი რიგზეა,მაგრამ ეს სულაც არ არის ის მიზეზი,რის გამოც შეიძლება კარგად იყო.
კარგად ყოფნა სულ სხვა რამეა.
სულ სხვა რამე და გაცილებით რთული.
მარტოობაზე რთული.

მარტობაა მაგარია,იმიტომ,რომ ეს ის მდგომარეობაა,რომელშიც ადამიანი მთელი ცხოვრება იმყოფება.
მხოლოდ ხანდახან,ან უფრო ხშირად,დგება მომენტი,როცა შენს რელსებზე,რომელსაც ასე სათუთად უვლიდი,შეგხვდება ადამიანი და მოვა ილუზიაც:მეგობრობის,ან უარეს შემთხვევაში – სიყვარულის.
მერე ყველაფერი იდეალურად უნდა იყოს.
თქვენ ერთმანეთი უნდა იპოვოთ.
სიტყვებში,შეხებაში და ფიქრებშიც..
უმეტეს შემთხვევაში კი ეს ძალიან,ძალიან რთულია.
ან ცალმხრივია,ან ემოციურად ვერ უგებთ ერთმანეთს,მაგრამ უფრო ხშირად ეს მაშინ ხდება,როცა ელემენტარულ რამეში ვერ თანხმდებით.
მაგალითად ეს შეიძლება მაშინ მოხდეს,როცა მე სექსის დროს მინდა ხელიხელ ჩაკიდებულები ვიყოთ,ის კი ამას ვერ ხვდება.
ასეთი წვრილმანი უამრავია.

ადამიანი კი ძალიან დაუმორჩილებელი არსებაა,თან ისეთი,რომ უმეტეს შემთხვევაში საკუთარ თავსაც არ ემორჩილება.
ამიტომ ამ დროს შეიძლება გაგახსენდეს ყოფილი შეყვარებული ან თაყვანისმცემელი,რომელიც გუშინწინ მესიჯებს გიგზავნიდა.
და მერე ის გაიღვიძებს,აი რომ ძინავს ხოლმე და საჭირო დროს,საჭირო ადგილას იღვიძებს და გქენჯნის.

 

ასე ინგრევა ურთიერთობები.
ან ილუზიები ურთიერთობებისა.

მარტოობა ხომ ის მდგომარეობაა,რაშიც სულ ვიმყოფებით.

enjoy:)

 

ამფეტამინი

 

უცებ შეგეჩვიე.რარაცნაირად ყველაფერში გაგიგე და ვიფიქრე,რომ ვიპოვე ადამიანი,რომელიც ჩემ გვერდით იქნებოდა ყოველთვის.

მაშინ,როცა ცუდად ვიქნებოდი,როცა გამიჭირდებოდა და განსაკუთრებით მაშინ,როდესაც ძალიან კარგად ვიქნებოდი.

გავუზიარებდი გრძნობებს,ემოციებს და სხვადასხვა ყოფით ელემენტებს.                                                                                              ახალ მუსიკებს,ფილმებს,წიგნებს,ჩანაწერებს,ურთიერთობებს…

შენ გაიხსენი,მიმიღე,მოიწონე და მე – შეგიყვარე.

ყოველთვის,როცა მჭირდებოდა,გვერდზე მედექი,თუმცა რაღაცნაირად – ზედაპირულად.

გიყვარდა შენი თავი და მე დღემდე არ ვიცი,გიყვარდი თუ არა მე.

მე მიხაროდა შენი მიღწევები,შენი ახალი ურთიერთობები,შენი წარმატება და მოკლედ,მე ბედნიერი ვიყავი იმით,რომ ჩემი ადამიანი მყავდა.

ჩვენ ერთად ვცხოვრობდით.ერთმანეთისთვის.

 

მაგრამ შენ თურმე არასდროს ყოფილხარ ჩემი.

გაჩნდნენ ადამიანები გარშემო.

ჩვენი ყურადღება მიიქციეს.

ჩვენმა ურთიერთობამ წლებს ვერ გაუძლო.

 

შენ სიმაღლეზე ახვედი და ხანდახან გადმომხედავდი ხოლმე.

იშვიათად,როცა იგრძნობდი,რომ მეც შეიძლება გავზრდილიყავი შენს სიმაღლემდე,მაჩუმებდი,მამშვიდებდი და მჩრდილავდი.

შენ შენი სამყარო გქონდა,ამპარტავანი სამყარო.

მეც მქონდა ჩემი სამყარო,მაგრამ იქ შენ ერთადერთი იყავი.

მერე გავიზარდე–თ.

გავიზარდე.

მივხვდი,რომ გვერდზე ადამიანი მჭირდებოდა და არა რაღაც,თავის თავზე შეყვარებული მაღალი მთა.

მივხვდი და დაგანგრიე.

შენ ისე,რომ დაბლაც არ ჩამოსულხარ,მაგრძნობინე,რომ სულელი,უჭკუო გოგო ვარ და ის საქციელი,რომელიც მე მახასიათებს,სასაცილოა.

მე გული დამწყდა.ცრემლი ჩამომიგორდა.გულში ხინჯად დამაჩნდი და ძლივს დავიძინე.

მე მიყვარდი.

შენ გაიცინე და გამიუცხოვდი.

…

მე დავმუნჯდი.

მაგრამ მჯერა,რომ ოდესმე ჩამოხვალ მაგ სიმაღლიდან,მიხვდები,რომ გჭირდები და ღიმილნარევ სევდას მომიტან.

არ აქვს მნიშვნელობა რა იქნება მერე,მთავარი იქნება ის,რომ მივხვდები – შენ ოდესმე გყვარებივარ.

 

 

 

მერე იქნებ ისევ გავუზიაროთ ერთმანეთს ყოფითი ელემენტები.

 

Пожалуйста, только живи,
Ты же видишь, я живу тобою.
Моей огромной любви
Хватит, нам двоим с головою…