“თავისუფლად მოაზროვნე”

ყოველთვის დარწმუნებული ვიყავი იმაში,რომ საზოგადოება,სადაც მე ვტრიალებდი,ჯანსაღი იყო.

ჯანსაღი ყველანაირი გაგებით.

ნორმალურად აზროვნებდნენ,იყვნენ კომპლექსებისგან თავისუფალნი და გააჩნდათ თავიანთი პირადი ცხოვრება.

ესმოდათ ყველანაირი ქვესათაური ყველანაირი ქმედების და სხვის საქმეში ცხვირს უბრალოდ არ ჰყოფდნენ.

მაგრამ თურმე იმაზე მეტი იმედგაცრუება არსებობს ცხოვრებაში,ვიდრე შენი ფლირტების რაოდენობაა.

აღმოჩნდა,რომ ამ თავისუფლად მოაზროვნე ადამიანებს შორის,ერთი,ღმერთო ჩემო,ერთი ადამიანიც კი არ არსებობს,რომელიც სწორად აღიქვამს შენს საქციელს.

თურმე მათ შეუძლიათ დაგცინონ და ამით საკუთარ თავზე ამაღლდნენ,

თურმე მათ შეუძლიათ პიროვნება–შენ,თემად გაქციონ და ამ თემაზე დაუსრულებლად “იჭორაონ”,

თურმე მათ შეუძლიათ ერთი ხელის მოსმით დაანგრიონ წლების განმავლობაში შენარჩუნებული ურთიერთობა და ეს მხოლოდ იმიტომ,რომ შენ “სხვანაირად აზროვნებ”.

თურმე მათ შორის არ არსებობს ადამიანი,რომელიც წინ აღუდგება ამ “ბრბოს” და გაგამართლებს,იმიტომ,რომ ამით მისი სახელიც შეიბღალება და მერე  “რას იტყვის ხალხი?”

ამ ადამიანებს შეუძლიათ ერთი “ფეხის გადაბრუნებისთვის” დაგკარგონ და არ იფიქრონ შენზე.მათ ეს არ აინტერესებთ.

ისინი შენზე მაგრები არიან,

ისინი შენზე სუფთად ცხოვრობენ,

ისინი პატიოსნები არიან,

ტრადიციებს პატივს სცემენ,

სექსზე ღიად არ ლაპარაკობენ,(იმიტომ,რომ ეს უზრდელობაა)

პატივს არ სცემენ ადამიანებს სრულიად უმიზეზოდ,მაგრამ ზუსტად ამ ადამიანებს მეორე წუთას ტრაკში უძვრებიან!

გოგოებს,რომლებსაც მეგობრებს,”დაქალებს” ეძახიან,ღიად,გახსნილად ვერ ესაუბრებიან,ზუსტად იმის გამო,რომ ეს არ შეიძლება.ის გოგოა და როგორ შეიძლება?

და თუ დაელაპარაკები,

და თუ შენი ქმედება მათ ბნელ აზროვნებაში არ ჩაჯდება,

და თუ შენ მათთვის მიუღებელი იქნები,

ისინი ყოველ წამს,ზიზღით შემოგხედავენ,პირს მიაბრუნებენ და დაგცინებენ,გვერდზე გავლენ და იჭორავებენ და ამით ისინი კმაყოფილები იქნებიან.

საკუთარი თავდაჯერებულობა მოემატებათ და თავს მაგარ ტიპებად ჩათვლიან,იმიტომ,რომ ისინი “სწორად ცხოვრობენ”,ისეთ საქციელებს არ სჩადიან,რაც “ლამაზი არაა” და ყოველთვის “პატივსაცემი” და სანაქებო პიროვნებები იქნებიან.

ექნებათ “წმინდა ოჯახი”,”საუკეთესო თანამდებობა” და ეყოლებათ “პატიოსანი შვილები”.

მაგრამ ღამე,როცა დაწვებიან,

აი ზუსტად მაშინ,სანამ დაიძინებენ და გავლილ დღეზე,თვეზე ან უბრალოდ ცხოვრებაზე დაფიქრდებიან,

აუცილებლად მოუნდებათ იყვნენ ყველაზე გარყვნილი ადამიანები,ყველაზე თავისუფალი ჩარჩოებისგან და გვერდზე ისეთი ადამიანები ეწვნენ,რომლებიც ისე დააკმაყოფილებენ ყველაფრით და ყველანაირად,რომ სხვის ცხოვრებაში ცხვირების ჩაყოფის სურვილი უბრალოდ არ ჰქონოდათ.

მე კი უბრალოდ…

შეგეცით ბნელ ტვინში!

Roses are red,violets are blue… Fuck you,whore!

უმეტესობას ჰქონია ცხოვრებაში ისეთი მომენტი,როდესაც ძალიან,ძალიან გიყვარდება ვინმე.

ეს “ძალიან” კი იმხელაა,რომ ნაკლებად აქცევ ყურადღებას,შენი სიყვარული სრულყოფილია,თუ უბრალოდ,ბანალურად – ცალმხრივი.

შენ უბრალოდ ბედნიერი ხარ.

აქვე ორი უკიდურესობა ჩნდება: ან იმაზე მეტად უყვარხარ შენს რჩეულს,ვიდრე შენ,მაგრამ ამას ვერ ამჩნევ და ან ამ უკანასკნელს საერთოდ არ უყვარხარ,უბრალოდ დროებითი გართობა ხარ მისთვის და..ამასაც ვერ ამჩნევ.

ვინმეს (და დარწმუნებული ვარ ეს ვინმე საკმაოდ ბევრია) თუ გამოუცდია ასეთი სახის იმედგაცრუება,იმას აუცილებლად ეცოდინება,რომ ერთადერთი დაზარებული ასეთი ურთიერთობიდან მხოლოდ ის გამოდის,ვისაც უყვარს და დაბრმავებულია თავისი სიყვარულით.

დაბრმავებული,რა,ის უბრალოდ ბედნიერია.

როდესაც შენ თვლი,რომ სიყვარული ყველაზე კარგი რამაა რაც შეიძლება ადამიანმა გამოსცადო,ხოლო შენი საყვარელი ადამიანისთვის ეს უბრალოდ მითია,როგორც სანტა კლაუსი,მაშინ შეგიძლია ჩათვალო,რომ შენი ბედნიერება დროებითია და წინ იმედგაცრუებებით და უაზრობით დატვირთული დღეები გელის.

Tom: What happens when you fall in love?
Summer: You believe in that?
Tom: It’s love, it’s not Santa Claus.

ამიტომ დატკბი,სანამ შეგიძლია გიყვარდეს შენი საყვარელი ადამიანის ღიმილი,ხმა,სურნელი,შეხება,საუბარი…

გიყვარდეს ის,თუ როგორ ჭუტავს თვალს,როგორ სეირნობთ ერთად,როგორ გკოცნის და საერთოდ გიყვარდეს მისი ყველაფერი.

თორემ,დადგება დღე,როდესაც მას მობეზრდება შენთან დროებითი ყოფნა,უფუნქციო,უსახელო და გადაწყვეტს აღარ გნახოს.

ამიტომ ორი ვარიანტია: ან შენი ბედნიერება გვერდზე გადადო და ყველაფერს თავისი სახელი დაარქვა,ან საერთოდ არ შეგიყვარდეს.

მე მაინც მეორეს გირჩევდით.

ხო.ნუ ამის წერა იმიტომ კი არ დამიწყია,რომ ცალმხრივად ვარ შეყვარებული,ან ჩემი მეგობარი ბიჭი მხოლოდ ერთობა ჩემთან..

არა.

მე “500 Days of Summer” ვუყურე.

Narrator: This is a story of boy meets girl. But you should know up front, this is not a love story.

ეს არის ფილმი,სადაც ძალიან ორიგინალურად,ცხოვრებისეულად და რაც მთავარია რეალურად ჩანს ის,რაზეც მე ვილაპარაკე.

ეს არის ფილმი მათზეც,ვისაც სიყვარული დაუკარგავს და იმედგაცრუება ჰქონია.

ეს არის ფილმი დიდ სიყვარულზე,რომელსაც ხშირად მომავალი არ უწერია.

ასე რომ,უყურეთ ამ ფილმს,გიყვარდეთ ერთმანეთი და ისეთი სირობა არ გააკეთოთ,როგორიც სხვის გრძნობებზე თამაშია.

With Love