სასო–წარკვეთა

ვერ ვიტან ადამიანებს,რომელთა ცხოვრებისეული კრედო მაზუხისმია.

 

ალბათ გაგიკვირდებათ და არარეალურად ჩათვლით ამას,ან იფიქრებთ,რომ ფიზიკურ მაზუხიზმს ვგულისხმობ.

არა,თქვენ შეცდით ახალგაზრდებო.

მრავლად არსებობენ ადამიანები,რომლებიც სხდებიან,იკეთებენ შავ სათვალეს და იწყებენ ცხოვრების ამაოებაზე ფიქრს.ეს ყველაფერი რა თქმა უნდა მეტაფორულად.

რეალურად კი,დადიან,

იქმნიან იმიჯს..ყველაზე მაგარი,უნაკლო გოგოებისა და ბიჭების და ცდილობენ გაისისხლხორცონ.

დადიან,

და იძენენ მეგობრებს,

საყვარელ ადამიანებს,

უბრალოდ ნაცნობებს ხიბლავენ თავიანთი არაადამიანური ქარიზმით,

ეპირფერებიან და ლამისაა პირი გაეხეთ ღიმილისგან.

 

 

 

ასეთი ადამიანები ძირითადად სასურველი სარძლოები არიან,რომლებიც დილის 8საათზე გადიან სახლიდან სასწავლებელში,მიდიან მარშუტკით,ყოველ ეკლესიასთან პათოლოგიურად იწერენ პირჯვარს და რამდენჯერმე იღებენ ჩანთიდან სარკეს “მაკიაჟის” შესასწორებლად.

კეთილსინდისიერად ესწრებიან ყველა ლექციას და ასევე დროზე ბრუნდებიან სახლში,სანამ დაბნელდება მანამდე.თორემ გვიან რომ მივიდეს,რას იფიქრებს ჩუმად მოთვალთვალე მეზობელი? შერცხვება ოჯახი.

სახლში მისული ივახშმებს,სამარხვო შოკოლადს დააყოლებს და ბედნიერი და წმინდა (!) სოციალურ ქსელზე დაალაიქებს გვერდს სახელად “მე მიყვარს ჩემი პატრიარქი”.

ეს ყველაზე ბედნიერი გოგოა მთელს სამყაროში.

რადგან მან იცის,რომ მისი ასეთი საქციელი ოდესმე აუცილებლად დაფასდება და ვინმე “კარგი ოჯახის შვილი” აუცილებლად “წაიყვანს” მას.

ეს სირთულეა.

 

ბიჭებთან კიდევ უფრო რთულად გვაქვს საქმე.

ისინი არც ისეთი კლდემამოსილები არიან და არც ისეთი წმინდები,თუმცა განუწყვეტლივ ეძებენ ასეთ გოგოებს.

ყველას,ვინც მათ “გემოვნებაში” არ ჯდება ნაშას ეძახიან და ხარობენ.

თუმცა ისინიც ამავე წარმატებით ლაპარაკობენ რელიგიაზე,ქალიშვილობის ინსტიტუტზე და ყველაფერზე,რაც უბრალოდ ადამიანის პირადია,ღიად,მაგრამ არასდროს მოიყვანენ “სხვის ნახმარ გოგოს” ცოლად.

ასეთებიც ყოველთვის ბედნიერები არიან,რადგან ისინი განსაკუთრებული სისათუთით არჩევენ პატიოსან გოგოს,სვამენ სახლში და თვითონ სამსახურში მიდიან.

 

ოღონდ ერთი პრობლემაა.

ისინი ერთმანეთისგან ვერ მიჯნავენ (საერთოდ რას მიჯნავენ ერთმანეთისგან ეს უცნობია მაგრამ განსაკუთრებით…) თამაშს და მსახიობობას.

მოთამაშე არის ადამიანი,რომელიც ნებისმიერ სიტუაციაში მოირგებს ნებისმიერ როლს,თუმცა ასევე წარმატებით მოიშორებს ამ როლს თავიდან.

აი მსახიობი ადამიანი კი ეცდება მოირგოს სასურველი როლი,ეს ან გამოუვა წარმატებით,ან არა (თუმცა უმეტეს შემთხვევაში არა) და ეს გაურთულებს..ზოგადად ცხოვრებას.

ჩვენში ეს სიტუაცია ნაცნობია.

განსაკუთრებით კი ჩემში.

 

მოიხსენით ნიღბები ადამიანებო.